Dit is een gedeelte van het levensverhaal dat mijn Pa in 1996 op 77 jarige leeftijd op papier heeft gezet. Het bestrijkt eigenlijk de hele oorlogstijd t/m 1944 met alle ervaringen van een bom door het huis, tewerkstelling te Duitsland, onderduik, kamp Amersfoort enz.

Ik heb het vrijwel exact overgenomen omdat ik vindt dat je aan deze woorden niets af kunt doen. Het lijkt mij bovendien interessant is om naast de militaire feiten ook de gewone dagelijkse gevoelens en omstandigheden te laten zien.

De aanloop en de eerste oorlogstijd van Piet Bodde geb.Schiedam 27-8-1918

Diensttijd.

Ik was in die tijd werkzaam bij van Lopik & Olivier te Schiedam totdat de koningin mij riep. Die tijd heb ik als gewoon soldaat doorgebracht bij het 4^e regiment infanterie en dat bij het onderdeel "verbinding". Met het eerste gedeelte van de 11 maanden, waren in Leiden de andere helft in Weert.

Tijdens die tweede helft hebben wij de grensmobilisatie meegemaakt en werden wij langs de maas in Wessem / Maasbracht gedetacheerd. De Duitsers waren zeker van ons geschrokken want na 4 weken werden wij "teruggenomen" naar Thorn.

Na afloop van deze narigheid weer terug naar de kazerne.

Tijdens een verlof van uit Leiden nog, heb ik op een bruiloft van ’n vriend "Aaldert" zijn nicht leren kennen (hij had er meer).

Toen ik vanuit Weert, weer eens naar huis mocht, had ik dus de eerste mogelijkheid om haar weer eens op te kunnen zoeken. En dat heeft zich voortgezet tot en met vandaag.

Na de diensttijd beëindigd te hebben, stond de glasslijperij weer voor mij te wachten en was dat weer het regelmatig huis/werk/werk/huis tot……..

Mobilisatie.

De algemene mobilisatie werd afgekondigd.(28 augustus 1939). Mijn bestemming was Leiden , school Schuttersveld.

De avond ervoor op mijn verjaardag hebben wij het najaarsfeest in de Diergaarde Blijdorp meegemaakt met de ons goedbekende familie Velenturf, met als bezoek aan het café Loos aan het Hofplein. Dat heb ik daarna niet meer teruggezien!

In Leiden werden toebereidselen getroffen om naar onze kwartieren te gaan. Dat werd Noordwijk a/Zee. Deze tijd hebben wij daar doorgebracht met alle daarbij horende gemakken en ongemakken.

Wij hadden daar een vast "koffie"adres, bij de familie van Beelen.

Dat "wij" bestond uit Jan Smaal (links) midden Piet Bodde en Aad Zoetmulder (rechts).

Deze relatie bestaat tot op vandaag, weliswaar zijn de ouders inmiddels gestorven, dus is de vriendschap op de resterende kinderen overgegaan.

Deze periode gaf vaak onzekerheden met intrekken van verlof en de beperking van beweging binnen het kantonnement.

Niet tegenstaande deze moeilijke periode hebben wij, t.w. Lena Reygersberg en ik ons voorgenomen ons de 11 feb.1940 te verloven. Dat had plaats ten huize van de Fam.Reygersberg te Rotterdam. Daarna werd de draad weer op de voor toen normale toestand opgenomen.

 

De Inval.

Deze gang van zaken ging op die wijze door, tot zich de meest nare toestand van ons bestaan aankondigde n.l. 10 mei 1940, de inval van de Duitsers. Wij werden in Noordwijk opgetrommeld en op marsen gezet, richting Katwijk duinen en naar het vliegveld Valkenburg. Daar werden wij met onze neus op de bikkelharde feiten gedrukt. Wij hebben in de duinen richting Wassenaar de M………ONTMOET.

Wij hebben in die dagen ongeveer 50 man verloren. De capitulatie hebben wij meegemaakt in Katwijk. Vanaf dat punt in de duinen hebben wij Rotterdam zien branden in de vorm van enorme rook dat in onze richting dreef. Dat was dus het begin van een ellendige periode in ons leven. Na inleveren van onze "wapens" werd in naar Noordwijk terug gemarcheerd, waar het hele dorp was uitgelopen, dat om te zien wie er wel en wie er niet terugkwamen. Daar speelde zich wel het een en ander af.

Wij werden in onze kwartieren geconsigneerd. Mochten dus niet weg, er mocht wel bezoek komen. En dat speelde zich meestal in het weekend af. De trams brachten de meisjes/vrouwen om de zondag door te brengen.

Demobilisatie.

Wij werden daar gedemobiliseerd en wanneer je geluk het had een verklaring van je werkgever te hebben , mocht je naar huis. Helaas zij die dat niet hadden (zoals ik) werden overgeheveld naar de "opbouwdienst".

Dat bestond in het opruimen van de staatsbossen te Noordwijk. Maar onze vrienden wilden ons aan de kust kwijt en moesten wij ook naar elders. Onze bestemming werd Hoogeveen. Wij ons op met allerlei verschillende "klusjes", dat heeft mij blijkbaar niet aangesproken, Ik herinner mij niets meer daarvan. Ook voor mij kwam in september de kans weer naar huis te gaan. Er was een brief gekomen, dat de Fa. van Lopik en Olivier te Schiedam mij weer wilde hebben. Ik heb daar dan wel direct gebruik van gemaakt.

Ik heb van mijn Pa ook de Machtiging tot het dragen van het oorlogsherinneringkruis met den gesp Nederland mei 1940. no 3466 verleend op 8 april 1947