Zonder ook maar iets af te willen doen aan de prestaties
en de inzet van het Nederlandse leger in mei 1940, rijst de vraag of
Nederland wel te verdedigen wás tegen de aanvallende nazihorde.
Waarschijnlijk niet. Ook niet met een krijgsmacht die geen gevolgen had
ondervonden van de jaren 20 en 30.
Generaal Winkelman kreeg in februari 1940 een militaire erfenis,
waarvan de wortels in de eerste wereldoorlog lagen, waarmee hij Nederland moest verdedigen.
Ervan overtuigd was hij, dat de dreiging uit het oosten kwam.
Om redenen, o.a. omdat bewapening, mobiliteit en (on)geoefendheid een offensief optreden
uitsloten, koos hij voor een defensief optreden. Met defensieve
stellingen die in zijn plan ontruimt konden worden en stellingen die
tot de laatste man verdedigd dienden te worden. De
uiterste en laatste stelling zou de Vesting Holland met een concentratie van troepen zijn. Hoelang zou de Vesting Holland het
volhouden? Speculaties daarover van toen waren ook niet eenduidig. Van
een week tot enkele maanden dacht men.
Dat generaal Winkelman en met hem Van Kleffens (Bu.Z.) en Dijxhoorn, rekening
hielden met de mogelijkheid dat Nederland het alleen niet zou redden
tegen de overvallers uit het oosten bleek al vroeg na zijn aantreden.
Hij nam buiten de regering om maatregelen om bij een Duitse inval
Engeland, België en Frankrijk direct om militaire hulp te vragen. Die
hulp calculeerde hij in bij zijn verdedigingsplan. Belgen of Fransen
zouden in Brabant de oprukkende Duitsers in het onverdedigde gat tussen
de Belgische verdediging en de Peel-Raam stelling moeten tegenhouden ter
bescherming van de Vesting Holland. Vermoedelijk, geheel tegen het
neutraliteitsprincipe in, waren er meer leden van het kabinet op de
hoogte van de plannen van Winkelman om de geallieerden bij voorbaat te
rekenen tot bondgenoten.
Uit deze opzet blijkt dat het Nederlandse leger bij een Duitse inval zo
lang mogelijk de Vesting Holland vast diende te houden en tijd te rekken
tot er hulp kwam van de geallieerden. Een ander plan was er niet: het
kon niet anders!
Waren die stappen aan de Geer bekend geweest, dan zouden zij hem van
het laatste restje van zijn slaap beroofd hebben.
De sterkte van het Nederlandse leger heeft bij de besluitvorming van
Herr Kanzler, of
Nederland al dan niet geheel of gedeeltelijk moest worden veroverd, geen rol
gespeeld. De vijand viel aan met de 18e Armee als hoofdmacht richting Vesting
Holland, met aan het hoofd de 9e pantserdivisie en een
speerpunt ten noorden daarvan richting Grebbeberg door het 10e
Armeekorps, waarbij de spits werd afgebeten door een gemechaniseerde divisie.
Om de pantserdivisie een doortocht over de diverse bruggen naar de
Vesting Holland te garanderen waren parachutisten afgeworpen om deze
bruggen te veroveren en daarmee van een voortijdige vernieling te behoeden.
Ook werden er parachutisten om Den Haag afgeworpen om de vliegvelden
daaromheen in te nemen. Dit laatste was een politieke actie om de
koningin en de regering vast te zetten.
Na het misdadig bombardement op Rotterdam eindigde de strijd.
Naar een conclusie uit de studie in 1989 van LtKol. Brongers:
De aanval had uitsluitend tot doel, de strijd in Nederland onmiddellijk te beëindigen. De aanval vormde en daad van terreur, daar ze niet op een tactisch doel (het Maasfront), doch op de burgerbevolking was gericht. De verantwoordelijkheid voor dit misdrijf ligt niet bij de Duitse bevelhebber te Rotterdam, doch treft het opperbevel van de
Luftwaffe. Met name haar opperbevelhebber, Generalfeldmarschall Hermann
Göring, een man met weinig morele principes is gebleken. Ook bij een capitulatie vóór het verstrijken van het eerste ultimatum, zou de stad hetzelfde lot hebben ondergaan.
Na de bedreiging van de overvallers dit te herhalen met Utrecht had
de oorlog een punt bereikt waarop voortzetting "onnodig
bloedvergieten" zou betekenen. Winkelman capituleerde.
**
Met een krijgsmacht die geen gevolgen had ondervonden van de jaren
'20 en '30 was het niet anders gelopen gezien de sterkte van de Duitse legers. Zeker, de strijd had langer
geduurd, met meer doden en gewonden aan burger en militaire zijde, met
meer onvermijdelijke verwoestingen en vernielingen
door de nazihorde. Maar uiteindelijk
had Nederland het hoofd moeten buigen.
Gesteld dat men wél tijdig een modern en goed geoefend leger geformeerd zou
hebben die de
indringers van repliek kon dienen - zo een leger kon Nederland alleen al
qua aantallen niet op de been brengen zonder het openbare leven totaal te
ontwrichten - was Nederland waarschijnlijk aan de
kosten van zo'n leger ten onder gegaan.
**
Vastgesteld moet worden dat Nederland
de strijd niet oneervol heeft verloren en dat we diep respect moeten
hebben voor de grote aantallen dienstplichtigen in alle rangen die
standhielden en in een aantal gevallen daar de hoogste prijs voor betaalden.
Met opgeheven hoofd kan gezegd worden: ja, we zijn de strijd aangegaan.
**
Neutraal
Na de oorlog is het neutraliteitsprincipe niet geheel verlaten.
Men
was er van overtuigd geraakt dat de verdediging van Nederland in bondgenootschappelijk
verband
diende te geschieden. Op 4 april 1949 sloot Nederland zich aan bij de NAVO die onder de
paraplu van de Verenigde Staten onze
neutraliteit waarborgde.
Het doel van het bondgenootschap zoals het geschreven stond was:
Beveiliging van de vrijheid der deelnemers, van hun gemeenschappelijk erfdeel en hun beschaving, welke zijn gebaseerd op de beginselen van de democratie, persoonlijke vrijheid en de heerschappij van het
recht.
Kort gezegd houdt dit in: 'Een aanval op een van de landen, is een aanval op alle deelnemers!'
Het Atlantisch bondgenootschap is feitelijk na 9-11 door
de de Bush regering opgezegd en daarmee is onze nationale veiligheid -
onze neutraliteit - niet meer gegarandeerd. Één van de kabinetten
Balkenende was deze nieuwe situatie kennelijk ontgaan en had 's lands
verdediging opnieuw bezuinigingen opgelegd. De Orions, die net een
kostbare modernisering in Amerika hadden ondergaan, en geheel het Vliegkamp
Valkenburg werden opgedoekt.
Het rechtse kabinet van de altijd glimlachende Rutte moet in 2011 het vermoeden hebben gehad dat defensie
stiekem een linkse hobby was en nam actie. 12.000 man moesten weg en kostbare wapensystemen
werden afgedankt. De vermaledijde gedoogconstructie in de 2e
kamer stemde er op 6 juni 2011 mee in. Buiten 2000 militairen ging er
niemand de straat op om te demonstreren tegen de afbraak van onze
nationale verdediging.
Het argument voor de afbraak in 2011 was: bezuinigingen.
Dat argument was oneigenlijk.
Defensie had in de voorgaande jaren - in
opdracht van de pro Atlantische politiek - zonder dat er deugdelijke financiën
beschikbaar waren gesteld, zichzelf in 4 jaar tijd in Afghanistan zodanig
verzwakt dat zij zonder een substantiële financiële injectie er niet
meer bovenop kon komen.
In 2014 rammelden de Russen aan de poorten van een
voormalige Sovjet-replubliek. Mede hierdoor kwam er een consensus in de
politiek dat er iets aan defensie gedaan moest worden. Een deja vu doemt
op uit de jaren dertig. Men had er wel 100 miljoen voor over. Kenners
gaven aan dat daarmee de gaten werden gedicht maar er structureel niets
veranderde.
Clingendaele over de krijgsmacht in 2015 :
De krijgsmacht is de afgelopen decennia gereduceerd van
meer dan 100.000 militairen tot ongeveer 40.000. Het aantal
infanteriebataljons (inclusief mariniers) ging van zeventien naar negen.
Het aantal fregatten verminderde van vijftien naar zes. De tanks werden
afgeschaft. Het aantal pantservoertuigen werd verminderd van bijna 3000
tot ruim 700. Het aantal gevechtsvliegtuigen werd gereduceerd van meer dan
200 naar 68, en na de vervanging van de F-16 door de F-35 tot 37; straks
zijn er niet meer dan vier vliegtuigen beschikbaar voor langdurige inzet
in internationale operaties.
Helaas blijkt ook hier weer dat:
De aerdt der Hollanders is soodanigh, gelijck
U.Ed. mede ten beste bekend is, dat als haer de noodt en de periculen
niet seer claer voor oghen comen, sij geenszins gedisponeert connen
werden om naer behooren te vigileeren voor haar eijgen
securiteijt.
*
In november 2016 werd onze veiligheid opnieuw op het spel
gezet. Een randfiguur met een dubieus zakelijk verleden en een duister wereldbeeld werd tot verbijstering
van velen als 45e president als opvolger van President Obama gekozen en hij nam zijn
maffiamethodes en de Russen mee naar het Witte Huis.
Voor deze 45e president, een vriend van dictators
en massamoordenaars, geldt niet de heiligheid van een belofte, voor hem is
elke handeling, zedelijk of onzedelijk, geoorloofd, als zij slechts
voordeel brengt.
Hij werd door Der Spiegel
als volgt getypeerd:
An Absurd and Dangerous President.
The United States has voted for a dangerously
inexperienced and racist man -- one who was swept into the White House
by an army of disenfranchised white working- and middle class Americans.
It's a movement that now threatens democracy around the world.
De wereld, en daarbij ook Nederland, gaat er vanaf januari
2017 anders uitzien. In het minst slechtste geval zal het een zooi worden.
In het ergste geval zal er een oorlog uitbreken. We'll see what happens.
**
2020-05-02
Helaas moeten we vaststellen dat de V.S.
onder deze 45e president is verworden tot wat hij zelf zou noemen : een shithole country.
En inmiddels is het duidelijk geworden
wat hij bedoelde met "The art of the deal".
De Franse schrijver Albert Camus (1913-1960) schreef:
‘Op de dag dat de misdaad pronkt met de veren van de onschuld, wordt
door een merkwaardige omkering, die kenmerkend is voor onze tijd, de
onschuld gesommeerd zich te rechtvaardigen’.
Het is voor de westerse wereld te hopen dat de 45ste
president en zijn partners in crime in 2024 niet terug keren in het Witte
Huis.
Sinds de verkiezingen in Nederland in november 2023 zijn
we weer terug bij af. Steeds meer democratieën in Europa slaan
rechtsaf. Een recept voor conflicten.
Dat onze veiligheid op het spel staat is wel
duidelijk, maar kennelijk niet voor iedereen.
