TERUG

 

Verslag

H.M.Olijhoek, Amstelveen 25 januari 2005.

Gaarne wil ik voldoen aan uw verzoek en de bijzondere gebeurtenissen omtrent mijn broer beschrijven. Mijn broer Jos, oud-priesterstudent aan het seminarie van M.S.C te Velsen - Driehuis beëindigde die studie in 1936. Daarna ging hij naar de onderwijzersopleiding te Beverwijk, waar hij in 1939 de lagere akte haalde. Op die dag, zo meldden klasgenoten achteraf, heeft hij al  gezegd:"Ik kom toch niet voor de klas, want er komt oorlog en dan kom ik er niet levend uit'.

Bij de mobilisatie in sept. 1939 kwam hij uiteindelijk in Leiden terecht, waar hij 's zondags naar de kerk ging waar hij graag meezong op het koor.Daarna werd hij vaak bij de heer en mevr. Van Helmond uitgenodigd om bij hen koffie te komen drinken in plaats van in de kazerne.Toen zij hem aanspoorden om eens met een leuk buurmeisje op stap te gaan zei hij :
'Nee, ik wil geen verkering want ze zou toch alleen maar om mij treuren." Van verschillende kanten werd ons na zijn sneuvelen verzekerd dat hij al wist dat het zou gebeuren. Ik herinner mij een heel ernstig gesprek tussen Jos, reeds in uniform, en mijn vader waarin hij vader duidelijk maakte dat Hitler Nederland zou aanvallen. Vader was er van overtuigd dat Hitler dat niet zou doen omdat Nederland wel neutraal zou blijven zoals in 1914. Drie weken vóór de oorlog uitbrak was hij voor het laatst thuis en vóór hij weer naar Leiden vertrok gaf hij ons allemaal een hand zeggende : "Want ik zie jullie niet meer !"
Toen Nederland gecapituleerd had is vader met dhr. Kernpers die een zoon had die bij dezelfde strijd was betrokken, in Rijnsburg en omgeving op zoek gegaan naar beide jongens. Alleen de heer Kempers heeft toen zijn zoon in goede gezondheid gevonden. Vader kwam teleurgesteld thuis en vertelde o.a. dat hij over het dode lichaam van een moeder en kind
moest stappen die nog op de weg lagen, in de buurt van de molen daar.De Duitsers hielden hem niet tegen. We waren zeer onder de indruk. Pas enkele dagen later kwam het officiële bericht dat Jos was gesneuveld en zonder kist begraven in Katwijk.

Omdat Vader meer details wilde weten over de wijze waarop en waar broer Jos was neergeschoten door de Duitse parachutist is hij weer naar Rijnsburg en Katwijk gegaan om het graf te zoeken. Hij is toen in gesprek gekomen met een jonge vrouw die hem door de tuindeuren van haar huis naar binnen had getrokken nadat ze hem hadden zien vallen. Deze vrouw, EHBO-ster, constateerde toen een kogelwond recht boven het hart.Ze vertelde dat Jos even nog met de ogen draaide en toen stierf. Pas daarna kregen wij uit verschillende richtingen bevestigingen dat Jos vaker had voorspeld
wat er zou gebeuren. Toen moesten wij wel geloven dat hij geweten heeft hoe het hem zou vergaan. Drie dagen na het sneuvelen van Jos bleef bij ons de klok stil staan en gaf de tijd aan waarop hij viel.Dat moet kort na zevenen `s morgens zijn geweest., terwijl wij niet begrepen waarom de klok niet verder wilde. Na drie dagen liep de klok normaal verder.